تو خود حجابی

غَض بَصَر یعنی چشم همیشه بهار! 

گفتم که روی ماهت، از من چرا نهان است؟
گفتا: تو خود حجابی، ور نه رُخم عیان است


مهدیا
کعبه شد از تابِ تو بی تاب
بتاب !