نیمه‌ی گمشده‌ی خود را پیدا کنید

نیمه‌ی گمشده‌

-  می‌خواهم ازدواج کنم. 
-  مبارک است. 
-  خبر خوب این که نامزدم دقیقاً عین خودم است. همه‌ی خصوصیات و روحیاتش عین خودم است.  
-  نمی‌خواهم نارحتت کنم، ولی بهتر است با چنین کسی ازدواج نکنی. 
- چرا؟ 
-  همسرت باید نیمه‌ی گمشده‌ات باشد و تو را کامل کند؛ نه این که همان خصوصیات و نقائص تو را داشته باشد. اگر در ازدواج فقط راحتی و آرامش خودت را در نظر بگیری و کسی را انتخاب کنی که از هر جهت شبیه خودت است ازدواجت چندان نتیجه‌بخش نخواهد بود.  
-  آخر چرا؟
-  فرض کن همه این جور ازدواج کنند. مثلا اشخاص قانع و ملایم همیشه به کسانی میل کنند که مثل خودشان هستند؛ یا مثلا مردان شجاع زنانی را انتخاب کنند که دارای همین خصوصیتند. 
-  مگر چه اشکالی دارد؟ 
-  اشکال این است که در این صورت خصوصیات مختلف با هم  درنمی‌آمیزد. مثلاً وقتی زن و مردی که خیلی شجاع هستند با هم ازدواج کنند آنچه حاصل می‌شود شجاعتی است که از ملایمت تاثیر نپذیرفته.   
-  این که عالی است. 
-  بله! در آغاز عالی است و جلوه‌ی درخشانی دارد؛ ولی در پایان کار به بی‌باکی و دیوانگی و سرکشی می‌انجامد؛ زیرا با ملایمت نیامیخته. روح ملایم و آرام نیز اگر با شهامت و دلاوری ارتباط پیدا نکند به سستی می‌گراید و سرانجام پژمرده و افسرده می‌شود. 
-  جالب است. 
-  فقط در صورتی انسان‌ها به تعادل روحی و روانی می‌رسند که خصوصیات مختلف در روحشان با هم آمیخته و هماهنگ شده باشد. وقتی با کسی ازدواج می‌کنی که نیمه‌ی دیگر تو است و کامل کننده‌ی کاستی‌های تو، به آرامش و تعادل می‌رسی. هم خودت و هم فرزندانت. 
-  نکته‌ای که می‌گویی برایم تازه است. شاید بهتر باشد بیشتر فکر کنم.