از ترساندن خسته‌ایم از امید بگویید!

آیاتى درباره امیدوار بودن به زندگى بگویید زیرا ما همیشه به فكر مرگ هستیم و امیدى به آینده نداریم همه جا صحبت از مرگ و ناامیدی و جهنم است، صحبت از بیکاری و نداری است، تکلیف ما چیست در این آشفته بازار چگونه می توان امیدوار بود؟

امیدوارى و آرامشِ روح در سایه ایمان و تقوا حاصل مى شود بنابراین براى امیدوار شدن به زندگى باید بكوشیم تا ایمان و پرهیزكارى خود را افزایش دهیم و خود را به درجه اولیاى الهى (دوستان خدا) برسانیم كه قرآن شریف مى فرماید: آگاه باشید! [دوستان و] اولیاى خدا، نه ترسى دارند و نه غمگین مى شوند! همان ها كه ایمان آوردند و [از مخالفت فرمان خدا] پرهیز مى كردند. در زندگى دنیا و در آخرت، شاد [و مسرورند] وعده هاى الهى تخلف ناپذیر است این است آن رستگارى بزرگ![ یونس، آیه 62 ـ 64]

اما از آنجا که ما آدمیان در طول زندگى زیاد دچار خطا، انحراف و گناه می شویم این موجب شود تا نسبت به آینده و آخرت خود نگران باشیم، ولى از آن جا كه خداوند «اَرْحَمُ الرّحمِینَ بخشنده ترین بخشندگان» است و رحمتش بر غضبش سبقت دارد «یا مَنْ سَبَقَتْ رَحْمَتُهُ غَضَبَه» و رحمتش همه چیز را در برگرفته است «وَ رَحْمَتى وَسَعَتْ كُلَّ شَىء).[ اعراف، آیه 156] به ما  فرموده اگر به خود آمدید و متوجه گناه و غفلت و اشتباه خود شدید، ناامید نباشید، بلكه توبه كنید و به این وسیله دل خود را از زنگار گناه شست و شو داده، با انجام دادن اعمال صالح، گذشته خود را جبران نمایید تا گرفتار غضب و عذاب الهى نشوید.

حالا من و شما بد کرده ایم ایمان درست و حسابی هم نداریم هر چه به دور و برمان نگاه می کنیم به جز سختی و رنج و درد چیزی نمی بینیم چه کار باید کرد؟

ادامه نوشته