مصاحبه ای زیبا پیرامون تربیت فرزند

مصاحبه ای زیبا پیرامون تربیت فرزند

 

 

هفت سال اول زندگی

همبازی‌ات را برای ازدواج می‌پسندی؟

همبازی‌ات را برای ازدواج می‌پسندی؟

گاهی دیده‌ایم که به بچه‌ها وقت بازی تذکر می‌دهند که « با پسر بازی نکن! اون پسره تو دختر... با دختر بازی نکن! پسرها که با دخترها بازی نمی‌کنن...». یا گاهی بزرگترها قربان صدقه بچه‌ها می‌روند و شوخی‌هایی با دختر و پسر در حال بازی می‌کنند: «این عروس منه... معلومه که دوستش داره از حالا... پسرم ببین می‌پسندی...»  
ما گاهی اوقات از بچگی تفاوت جنسیت دختر و پسر را با همین حرفهای ساده برایشان پررنگ می‌کنیم. ما بهشان یاد می‌دهیم که همدیگر را به چشم «پسر» و «دختر» نگاه کنند. ما اصلا حواسمان نیست که باید طوری رفتار کنیم که بچه‌ها همدیگر را به چشم یک انسان و فارغ از تفاوتهای جنسیتی نگاه کنند. ما آنها را روی مفهوم جنسیت و تفاوتها و مناسبت‌هایشان با همدیگر در آینده ، حساس می‌کنیم و بعد توقع داریم وقتی بزرگ و با مسائل متعددی مواجه شدند، نگاهی انسانی و فرا جنسیتی به هم داشته باشند.
این نکته را قبول داریم  که باید از بچه‌ها مواظبت کرد و حواسمان به بهداشت جنسی و روحی آنان باشد. مواظب باشیم که دختر و پسر خردسال، چطور باهم بازی می‌کنند اما جدا کردنشان از هم آنهم به خاطر جنسیت اثر چندان مطلوبی نمی‌گذارد.
باید از خردسالی و تربیت فرزندان به این نکته توجه داشته باشیم که روابط بین زن و مرد، محدود به روابط «عاطفی» و «جنسی» نیست. زن و مرد فارغ از این دو محور می‌توانند و باید، با هم روابط انسانی داشته باشند و در نگاه اول، همدیگر را یک انسان ببیند. نه یک مرد یا زن. با ترویج این نوع نگاه و نهادینه شدن آن در ذهن است که خیلی از مسائل و مشکلات اجتماعی که الان گریبانمان را گرفته، حل می‌شود.
ما با پسر خردسال خود شوخی می‌کنیم و می‌گوییم که همبازی‌اش چه دختر خوب و خوشگلی است و دوست دارد عروسش شود؟ ما با این حرف در ناخودآگاه او از رابطه با دختر و زن چه چیزی جز رابطه عاطفی و جنسی می‌سازیم؟ جز اینکه بُعد جنسی و عاطفی زن را برای او پررنگ می‌کنیم؟ همین اتفاق برای دختر هم می‌افتد و همین می‌شود که درآینده در نگاه اول همدیگر را «زن» و «مرد» می‌بینند و ناخودآگاه این نکته در ذهنشان هست که او جنس مخالف است. و پررنگ بودن این نکته مسائل دیگر را هم برای فرد پررنگ می‌کند. اینکه حالا او به عنوان «زن» یا «مرد» چه ویژگی‌های زنانه و مردانه‌ای دارد. درحالی که اگراین تمرین از کودکی باشد که همدیگر را ورای جنسیت ببینند، نگاه جنسی تا حد زیادی در بزرگسالی کم می‌شود.

چاپ مقالۀ جدید در سایت جماران

چاپ مقالۀ جدید در سایت جماران

لینک: گذری بر مراحل سه گانه تربیت دینی فرزند

نویسنده: مصطفی سلیمانی

مهمترين نياز عاطفي و رواني كودك در محيط خانواده

مهمترين نياز عاطفي و رواني كودك در محيط خانواده

مهمترين نياز عاطفي و رواني كودك در محيط خانواده، مهر و محبت، و توجه و احترام است. كمبودهاي عاطفي كودكان، صدمات جبران ناپذيري به آينده آنان وارد مي‏سازد. كودك بايد احساس كند كه او را دوست دارند و همان طوري كه هست او را قبول دارند اين احساس كودك، باعث حس خودارزشي او مي‏شود و از طرفي حس ايمني و نياز عاطفي كودك ارضا مي‏گردد. تحقيقات نشان مي‏دهد كه ريشه بسياري از ناسازگاري‏هاي دوران جواني و بزرگسالي از دوران كودكي آنان نشأت مي‏گيرد. اگر پدر و مادر بتوانند با رفتار و كردار خويش، نيازمندي‏هاي عاطفي كودكان خود را برآورند، مسلما در بزرگسالي از شخصيت سالمي برخوردار مي‏شوند. اشخاصي كه در كودكي، در محيط خانواده از والدين خود طعم محبّت را نچشيده‏اند، بخصوص محبّت مادر را، در بزرگسالي از شخصيت سالمي برخوردار نمي‏شوند و به گروه‏هاي بزهكار گرايش پيدا مي‏كنند و بيماري‏هاي رواني بيشتر در ميان آنان گسترش پيدا مي‏كند.
به همين دليل است كه پيامبر بزرگ اسلام(ص) مي‏فرمايند: «و قرّوا كباركُم و ارحَموا صِغارَكُمْ؛3 بزرگسالان خود را احترام گذاريد و نسبت به كودكان خويش ترحم و عطوفت نماييد.»
حضرت امام علي(ع) نيز در نزديك‏هاي وفاتش وصيت مي‏كرد كه: «وارحَمْ مِن اهلِكَ الصَّغير وَ وَقّر مِنْهُم الْكَبير؛4 در خانواده خود با كودكان مهربان باش و بزرگترها را احترام كن.»
امام صادق(ع) در همين مورد مي‏فرمايند: «كسي كه نسبت به فرزند خود محبّت بسيار دارد، مشمول رحمت و عنايت مخصوص خداوند متعال است.»
تحقيقات نشان مي‏دهد، نوزاداني كه در آغوش گرم و مهرگستر مادر تغذيه مي‏كنند، تنها تغذيه جسمي نمي‏شوند، بلكه از حيث روحي نيز تغذيه مي‏گردند. زماني كه كودك در آغوش مادر قرار مي‏گيرد، صداي قلب مادر، به كودك آرامش و امنيت خاطر مي‏بخشد. مادراني كه به شيردادن كودكان خود علاقه‏مند نيستند و آنها را با بي‏ميلي و نارضايتي در آغوش مي‏گيرند، حالات در خود فرورفتگي و بي‏حسي در كودكان خود به وجود مي‏آورند.

ادامه نوشته

تربیت خاموش و زیر پوستی

تربیت خاموش و زیر پوستی

در این مقاله به سه مورد از عوامل تربیتی خواهیم پرداخت . محتوای تربیت ،روش تربیت و عامل تربیت.

محتوای تربیت چیست؟ یعنی میخواهیم فرزندمان را بر اساس چه آموزه هایی تربیت کنیم؟

مترّبیمان را می خواهیم بر مبنای کدام یکی از مکاتب و باورها تربیت کنیم ؟

چرا ما در جامعه ای که اسلامی است ، خروجی اسلامی نداریم؟ یکی از علت ها به نظر من این است که محتوای ما یک محتوای خالص نیست. محتوای اسلامی را با محتوای غیراسلامی مخلوط کردیم. نه می شود گفت این محتوا، محتوای اسلامی است نه می شود گفت محتوای غربی است، نه می شود گفت محتوای شرقی است.براساس چه محتوایی می خواهیم تربیت کنیم.

روش تربیت هم مهم است. ممکن است محتوای خوبی داشته باشیم، مثلاً ایده آل محتوای ما محتوای قرآنی است. محتوای وحیانی است که هم قرآن را در بر می گیرد هم روایات را شامل می شود. محتوای ما خوب است هدفمان هم خوب است. هدفمان تربیت و اصلاح و ساختن این شخص است ولی روشمان روش درستی نیست.

ادامه نوشته

کودک آزاری چیست؟ عوامل پدید آورنده آن

کودک آزاری چیست؟ عوامل پدید آورنده آن

«همه وجود کوچک دختر به زلزله‌ای محدود شده؛ حالا اشکش بی‌صدا پایین می‌آید. جای سیخ داغ‌شده پوست روشنش را به شکلی زشت نقاشی کرده؛ گاه انگار خواب آشفته دیده باشد دخترک، فریاد می کشد و باز می‌نالد… ».

«پدر ‌١٧ ساله در کرج کودک ‌۵/١ ساله‌اش را کشت»، «پدرخوانده کودک به قتل رسیده‌ مشهدی تنها متهم پرونده است»، «مرگ کودک ۱۱ ماهه کرمانی بر اثر آزار والدین»، «پسر ۸ ساله ‌ای توسط یکی از بستگان نامادری ‌اش مورد تجاوز قرار گرفت»، این عناوین تنها نمونه‌ای از آخرین خبرهای منتشر شده در رسانه‌ها در مورد کودک آزاری هستند. پژوهش‌های منتشر شده حاکی است در مقابل یک مورد کودک آزاری که فاش می‌شود، حداقل ۲۰ مورد دیگر پنهان می‌ماند. پژوهشگران، انواع آزار کودکان را در چهار حیطه آزارهای جسمی، آزارهای جنسی، آزارهای عاطفی و نادیده گرفتن کودکان طبقه بندی می‌کنند.
از آنجا که کودکان دارای ویژگی‌هایی خاصی از نظر سنی هستند، بسیار آسیب پذیرند و نیار به حمایت و مراقبت ما دارند. اما گاهی بزرگسالان، به دلایل مختلف، به جای حمایت و مواظبت از کودکان آنان را مورد آزار قرار می‌دهند. این آزار‌ها می‌تواند صدمه‌ای جدی به کودکان وارد کند و یا حتی باعث مرگشان شود. پژوهش‌ها نشان می‌دهد از هر ۴ دختر و هر ۸ پسر، یک نفر از آن‌ها در سنین قبل از ۱۸ سالگی مورد آزار قرار می‌گیرند. همچنین سالانه یک کودک از هر ۲۰ کودک، از نظر جسمی صدمه می‌بیند. آزارهای جسمی کودکان شامل مواردی چون، سوزاندن، کتک زدن و شکستن استخوان‌هاست. آزارهای جنسی، ‌لمس بدن کودکان به‌صورتی ناشایست را شامل می‌شود.
غفلت و بی‌توجهی می‌تواند مواردی چون خودداری از غذا دادن به کودکان، پوشانیدن لباس، تهیه سرپناه و سایر نیازهای اساسی را شامل شود. نادیده انگاری عاطفی شامل مواردی چون، خودداری از ابراز عشق و محبت، راحتی و توجه است. کودک آزاری دارای گستره وسیعی است و ممکن است در هر فرهنگ و اجتماعی که دارای ارزش‌های اخلاقی خاص خود هستند، اتفاق بیفتد.
در اصطلاح کار‌شناسان هر گونه آسیب جسمی یا روانی، سوء استفاده جنسی یا بهره کشی و عدم رسیدگی به نیازهای اسلامی افراد زیر ۱۸ سال توسط افراد دیگر، کودک آزاری تلقی می‌شود.
انواع کودک آزاری:
الف) کودک آزاری جسمی
کودک آزاری جسمی، عبارت از حمله فیزیکی به کودک است، به گونهای که موجب درد، بریدگی، کبودی، شکستگی استخوان و سایر جراحات و حتی مرگ کودک گردد.

ادامه نوشته