پاسخ خواندنی خسرو معتضد به یک مقاله فمینیستی

آپاندیس قلم: «من نمی‌دانم این قانون کذایی که در اتاقها و کمیسیونهای در بسته وضع شد و لابد شاهکار خانمهای نماینده مجلس بوده تا چه حد در عمل قابل اجراست. یک مرد بدبخت با این حقوق باید کنیز و غلام هم استخدام کند که این وظایف را انجام دهند؟».

 

در سلسله مقالاتی که خانم کارشناس ارشد حقوق خصوصی در روزنامه قدس زیر عنوان اجرت المثل می‌نویسند، آورده شده بر اساس تبصره یک ماده ۲۳۶ قانون مدنی، پختن غذا، نظافت خانه، نگهداری فرزند، شست و شوی لباس و موارد مشابه جزو وظایف زن در زندگی مشترک نیست …

اگر هم زنی این کارها را انجام بدهد می‌تواند از شوهرش دستمزد بگیرد که به آن «اجرت المثل» می‌گویند. باز خانم مرقوم فرموده‌اند؛ در زمان طلاق زن می‌تواند علاوه بر مهریه و نفقه گذشته در زمان زندگی مشترک و دیگر حقوق واجب زن، اجرت المثل را هم دریافت کند، مثلاً بگوید ظرف ۱۰ سال زندگی مشترک، بنده چهار هزار و ششصد و هفده مورد ناهار و سه هزار و هفتصد و سیزده مرتبه شام پختم، دو هزار و پانصد دفعه کهنه بچه را شستم، ده هزار مرتبه اتاقها را جارو کشیدم، ۲۵۰۰۰ دفعه بچه‌ها را شیر دادم، ۳۰۰۰ مرتبه لباسها را شستم و اتو کشیدم، به عبارتی اجرت المثل من می‌شود سی میلیون تومان که چون پول کشور مرتباً در حال تنزل است اکنون شده ۹۰ میلیون تومان.
با آن مهریه ۱۰۰۰ سکه‌ای در وجه اینجانبه کارسازی بفرمایید!
خانم فریماه میرزایی نمی‌دانم تا به حال سری به دادگاه‌های خانواده زده‌اند؟