حزب در آموزه های قرآن

حزب در فرهنگ امروز به معنای گروه اجتماعی است که به قصد مشارکت در قدرت سیاسی ایجاد می شود. احزاب سیاسی، نقش تعیین کننده در مشارکت مردم در حوزه قدرت سیاسی دارند؛ اما احزاب همان گونه که موجب افزایش مشارکت مردمی می شوند، می توانند عامل تفرقه در وحدت ملی و اجتماعی نیز باشند؛ در چنین فرضی تحزب گرایی، موجب می شود تا هر حزبی بخواهد برای رسیدن به اهدافی که در اساسنامه دیده، در چارچوب مرامنامه خود عمل کند و روش و اهداف دیگران را نادرست و رقیب بداند و علیه آن موضع گیری کند. چنین روشی عاملی مهم در واگرایی مردم و از میان رفتن وحدت و انسجام می شود.

احزاب در فرهنگ قرآنی به هر گروه فکری و روشی اطلاق می شود که ملت و آیینی را خارج از محور حق گرایی شکل می دهند و موجبات تفرقه در وحدت فکری و دینی مردم می شود.

نویسنده در این نوشتار به نقش مخرب و زیانبار احزاب در تشتت دینی و تفرقه میان امت واحد و تبدیل آن به ملل و نحل بسیار براساس آموزه های قرآنی پرداخته است.